Dzień Papieski - Warszawa 15.10.2005r.

Pamięć o Papieżu

Po śmierci Jana Pawła II Ordynariat Polowy Wojska Polskiego ogłosił konkurs na wiersz poświęcony zmarłemu papieżowi. Nadesłane prace oceniała komisja, której przewodniczył znakomity poeta Ernest Bryll. Wiersze oceniano w kilku kategoriach. Mój wiersz, z racji tego, że  jestem funkcjonariuszem Straży Granicznej został wyróżniony w kategorii żołnierzy zawodowych. Wspomnienie mojej rodzinnej pielgrzymki rowerowej z Głuchołaz do Watykanu oraz wspomniany wiersz zostały zamieszczone jako pierwsze w pamiątkowym tomiku „ Żołnierskie serca w hołdzie Janowi Pawłowi II”, wydanym specjalnie na tę okazję. W sobotę 15 października, w przeddzień obchodów Dnia Papieskiego w katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie wręczono nam laureatom pamiątkowe dyplomy oraz  nagrody. Otrzymywaliśmy te wyróżnienia z rąk Ordynariusza Polowego Wojska Polskiego gen. bpa Tadeusza Płoskiego. Uroczystości rozpoczęły się mszą świętą, odprawioną w intencji rychłej beatyfikacji Karola Wojtyły, którą uświetnił Poczet Honorowy, Chór oraz  Orkiestra Reprezentacyjna Wojska Polskiego. W trakcie mszy  recytowane były wybrane prace w tym również mój wiersz. Po uroczystościach w katedrze wszyscy zostaliśmy zaproszeni przez biskupa na uroczystą kolację w jego siedzibie na warszawskiej starówce.

Żegnaj Ojcze

Pielgrzymujesz samotnie, bez nas, do nieba, 
Zostaw tu moc Twą, której nam trzeba. 
Twoja modlitwa, twe nauczanie, 
Na zawsze w sercach naszych zostanie.

Twój z wysiłkiem kreślony znak krzyża, 
Wszystkich nas bardziej do Ciebie zbliża. 
Jeśli Ty zechcesz, noc już nie wróci, słońce stanie, 
A tron twój ziemski pusty nie pozostanie.

Nie słyszysz już jak ptaki dla Ciebie, 
Tak nieprzyzwoicie radośnie śpiewają. 
Nie widzisz już twych Tatr ukochanych, 
Co o świcie poranka na Ciebie czekają.

Nie spoczniesz już nad brzegiem górskiego potoku, 
Nie podziwiasz kwiatów falujących na stoku. 
Góry co z Tobą w senną ciemność zapadają, 
Nie płaczą, łez im brakuje, łez już nie mają. 
Tylko ptaki ciągle, tak nieprzyzwoicie radośnie Ci śpiewają.

Pan Bóg otworzył nieba skłon, 
Wziął Cię do siebie, przytulił Twą dłoń. 
I teraz na zawsze, z góry od Pana, 
Miłosierdzia głębią – miłość rozpalasz.

Czyni to nadal pomocna twa dłoń, 
By miłość dobrem zwyciężała zło. 
Nie dziw się łzom – to dlatego, 
Że wszyscy Cię kochają.

Galeria: